Şefika Çelik Şiirleri - Şair Şefika Çelik

Yeni bir gün başlıyor istanbulda
Yine bildik görüntüler
İşe gitmek için birbiriyle yarışan insanlar
Kentin soğuk bir o kadarda gürültülü havası,trafik

Son anda ağzına kadar dolu olan

Şayet kapanırsa bir gün gözlerim
Eğer sen yoksan yanımda o gün
Farkında değilsen hiç bir şeyin eğer
İnan bana ben çok önceden gitmişimdir zaten bu diyardan
Kalbimi sana verdiğimden beri
Aşk başka bir mana kazandı gözümde bitanem

Özlemim oldun.
Sevdiğim oldun.
Gözümdeki yaş oldun bitanem.

Sensiz geceler geçmez oldu buralarda,
Sensiz yaşanmaz oldu bitanem

Gitmeliyim…
Uzaklar beni çağırıyor
Sevgi bana göre değilmiş
Beceremedim bir kalbi taşımayı.
Gitmeliyim ardıma bakmadan
Bakarsam belki geri dönerim.

Uçma gönül yükseklerden vurulursun
Bir avcıya gönül verir tutulursun
Sonunu düşünmeden kavrulursun
Avcı neylesin seni güzel gönül yerinde kal.

Çıkarsan sen varlığımdan dönüşün yok

Beni unut diyorsun

Beni unut” diyorsun
gözlerimin içine öyle bakıyorsun ki,
“Beni unut” diyorsun
Konuşurken benimle çocuk gibi heyecanın

Biliyor musun?
Ben seninle yeniden hayata bağlanıyorum.
Sanki uçurumun kenarındayım,
Sıkı sıkı tutunmuşum taşlara
Bir dal arıyorum elimi uzatacak
İşte sen uzatıveriyorsun ellerini bana.

İstanbul otursam boğazına karşı
Dertleşsek biraz
Ben yalnızlığımı anlatsam sana
Sen kalabalığını.

Yorgunsun be İstanbul

Seni unutmak istiyorum
Uyuyorum uyuyorum
Ama olmuyor işte
Gözlerimi kapatmamla
Senin karşıma gelmen bir oluyor.

Senin üzülmene dayanamıyorum
Biraz asık görsem yüzünü
İçimde bir çocuk ağlıyor sanki
Gözyaşlarına engel olamıyorum

Sanki düşmüş dizini yaralamış