Şefik Akboğa Şiirleri - Şair Şefik Akboğa

Sevdan ateş kor olunca
Gören gözün kör olunca
Sevdiğin nankör olunca
Hatırla yar beni beni

Vur başını taştan taşa

Ne değişti haydi söyle
Bakmıyordun dün yüzüme
Hakikatta ayan olur
Çıkar elbet gün yüzüne

Hayat böyle acı tatlı

Hep aynı acı çöreklenir fırsatını bulunca
Gözümün değdiği her yerdedir yüreğim yangını
Her akşam öldü dediğim ne varsa canlanır
Silemem ne yapsam senle hatıralarımı
Çocukluğumdan kalma yüzümdeki ağlayan tebessüm
Silince geçer sandığım yanagımda damlayan yağmurun ,

Aşığa sorulmaz için yandımı
Ne ateşi söyler ne kalan külü
Hiç düşünmez bugününü yarını
Şikayet eylemez bülbüle gülü

Sırrını yarine açmayan gönül

Yokluğum varlığıma konuşuyorken duyuyorum kendimi,
Yokken var gibi, varken yok gibiyim
İnsan terkeder mi kendini demeyin,
Ruhum kabullenemedi bedenimi,
Zihnimi,beynimi, arıyorum bulamadım benliğimi
Bir hiçliğin ortasındayım yine

Geliyor gibi yapıyoruz ama gitmiyoruz hiçbir yere,
seviyor gibi yapıyoruz ama sevmiyoruz hiç de bile
Bırak burada kalsın yalnızlık benimle,kendi halinde
Nasılsa ben yeterim kendi kendime, derdimle

Kanmam sözlerine

Neyini de sevdin diye soruldu
Sevdiğimiz tek şey meslek çilesi
Beden değil ama gönül yoruldu
Gidilmiyor işte ekmek teknesi

Yirmi yıl dolmadan gitmeler yasak

İçindedir insanın eğer varsa cevheri
Pırlanta takmakla artmaz kimsenin değeri

İşlersen gönlüne ilmek ilmek kederi
Değişmek için bazen değiştirmek gerek kaderi

Bir zamanlar iki adam vardı
Martılara simit atan
Gençliği mazide, hayalleri yarıda kalan
Görev olunca herşeyi başaran kendine geç kalan
Şimdi soruyorsunuzdur kim bu iki adam
Birinin adı Şefik diğerinin adı Osman

Zaman geçmek bilmez
sensiz ben buralıyım
Sen olsan da olmasan da
ben hep zaten yaralıyım
Kanıyor kanar kanar
İçim hep sana yanar