Sefa Yalçın Şiirleri - Şair Sefa Yalçın

Kapat vakit defterini,
Hesabını tuttuğumuz tüm borçları sil.
Yıkıldığımız sonu serdar bil,
Sabaha kadar konuşsak, boşa yorulur dil.

Şiir yaz dedi cılız bir ses.
Yaz ki, söylemediğin her şeyi es kaza okutursun.

Biz de çok sevdik.
Sabahına şiir yazıp,
Akşamına çay demledik.

Nefesim kesildiği halde,
Koşmaya devam edercesine sevdim.
Yanlışlarını unutup,
Eleştirilerine devam edenlere sövercesine sevdim.

Dalga denizi dövercesine,

Resim yırtılır,
Göz yaşı silinir.
Sözler unutulur da,
Şiir karalanır mı?

Siz benim aksime,
Anlamaya çalışmıyorsunuz bayım.
Sıkı sıkıya sarıldığınız doğrularınız için,
Harcayacak adam arıyorsunuz.

Şehirden uzakta yıldızlara bak,
Sayabildiğin kadarını aklına kazı.
Hepsini inci gibi diz boynuna tak,
Becerebildiğin an geçecek bu sızı.

Ağırdır sevmelerim,
Sövmelerim ağırdır.
Çıplak düşüncelerim,
Sensizliğe sağırdır.

Fakir bir umut,

Bir çocuk kalsa ağlayan,
Tuğla tuğla sökerek yıkar gönül duvarımı,
Ben daha yenisini öremeden.
Kanatır yer yüzümü,
Son, o son ve solan çiçek.
Ben daha açtığını dahi göremeden.

Dikenimiz dilde,
Gülümüz nerede?
Umudumuz mor yapraklı sümbülde.