Sefa Yalçın Şiirleri - Şair Sefa Yalçın

Kızamıyorum ki,
Rüyalarda bile bir değiliz seninle.

Yiyecek bir şey buluruz elbet,
Ya sevecek insan bulamazsak diye kaygılanıyorum.
Olan oldu ve artık bu noktadayız..

Ölünce ölüyorsun işte.
Kim nereden bilir ölümü?
Ölenler hiç geri döndü mü?

Ölünce ölüyorsun işte.
Uyku yarı ölüm derler,

Dağ başında eski bir radyoyum.
Bir frekans tutturuyorum ayda yılda bir.
Ne ben kendimi, ne de frekans sahibi beni bilir.

Frenim boşaldı.
Son sürat gam yüklüyüm,
Hayat yokuşunda.

Virajım tatlı bir düğüm,
Velakin yarın geç kaldı.

Bir sabah uyandım,
Bir kaç sene önceydi.
O günden beri,
Yeni bir güne hiç uyanamadım.
Hayat dandik bir bilmeceydi.

Bu yalanın içinde,
Hepimiz yalancıyız.
Doğruluk çabasında,
Çektiğimiz sancıyız.

Araba gibi olsa her şey,
Sürülebilse uzaklara.
Sevebilmek güzel şey,
Sözümüz yeni aşklara.

Sakız gibi olsa mesela,

İçkim,
Kumarım,
Sigaram yok.
Hepsine yeter bir ben,
Varlığı yokluğundan beter bir de sen varsın.

Sıcakta terlemek,
Soğukta üşümek,
Susamak gibi bir şey,
Seni sevmek.
Bir bütün ve arınmış,
Saf zamansız bir ihtiyaç,

Senli rüyalar bile güzel.
Senli dünya,
Senli ülke,
Senli şehir.
Allahım inanamıyorum.