Sefa ve Cefa Şiiri - Hasan Arıcan

Bu gün bütün insanları
Zevkte sefada gördüm
Sanki yarin bahçesinden
Bir demet gonca gül derdim.

Bilmeliyim bu zevk sefa
Benim için değildir
Yar gören ona gider de
Dudaklara seğirtir.

Dağlardan inen
Kuzgun bildiler beni
İnanınız olsun ki
Yalnız seviyorum seni.

Sevmekten mi çekiyorum
Bunca dünya cefasını
Şu evrenin süremedim
Bir saniye sefasını

Masum insanlar çekermiş
Bunca ah ile vahı!
Herkeste zannetsin ki
Kendisi Dünya şahı.

Hiçbir kimse anlamıyor
Acı çeken gönlümü
Zevkine zevk katıyor
Çoğaltıyor su gölünü.

Aleminiz şen olsun
Gönlünüz murat alsın
Benim durumum değişmez
İsteyin böyle kalsın.

İnanın ki kıskanmam
Mutlu geçen gününüzü
Vermezseniz istemem
Yeni açan gülünüzü.

Birazda öğüt vereyim
Az görmeyin sefanızı
Vermezlik etmeyin
Bana verin cefanızı.

Unutmayın sizlerde
Bir gün olur ölürsünüz
Derdi kederi atıp
Günleri gün ediniz.

Kötü insan bilmeyin
Benimde kalbim vardır
Şu ciğeri soğutacak
Zannetmeyin ki kardır.

Sizden rica ediyorum
Hatırımı sormayın
Eğer Bir gün ölürsem
Mezarıma gelmeyin.