Sefa Birdal Şiirleri - Şair Sefa Birdal

Demin bir yaprak düştü şu koca çınardan.
Soğuk bir kışın habercisi tüm haber bültenleri.
Sensizde yaparım demiştim ya, yok olmuyor.
Sabahları ütüsüz pantolon, gömlek kırışık, çorap yırtık, parmak firari.
Sensiz daha bir dağınığım.
Mutfağı görsen savaş alanı;

Beni sensiz bıraktığını sandın öyle mi?
Ben hiç sensiz kalmadımki.
Üşüdüğümde sırtımı sıvazlayan ellerin yerine koydum güneşi.
Filizlenen her tohumda, yeşeren her yaprakta gülüşünü gördüm.
Teninin kokusunu içime çeker gibi kokladım her çiçeği.
Hasretle yüzüne bakar gibi baktım gökyüzüne.

Demin bir yıldız kaydı,
Bir dilek tuttum, olsa ne ala.
Karanlıktan degil korkum biliyorsun,
Yanlızlığın yüzü soğuk.
Geceyi ört üstüme üşüyorum.
Beyaz sinen kadar sıcak,

Cüzzamlı bir hasta gibi tiksindigin, o çok nefret ettigin,
Aşkından deliye döndügün kente bugün yağmur yağıyor.
Giden sevgilinin ardından bakakalan, yaralı bir aşık gibi,
Umarsız,hayasız, hüznüm kadar dokunaklı,
Sana özlemim kadar yaralı,
Yağmur tanelerini seyrediyorum.

Sana gelmek için, yüce dağları aştığımı,
Engin denizleri geçtiğimi sandım hep.
Dönüp ardıma baktığımda,
Katettiğim mesafe ya bir adımdı, ya iki kulaç.

Kıraçlarda uçurum oluyordum.

Gitme desem kalır mıydın?
Sensiz bir yanım eksik,
Sensiz kocaman bir hiçim desem kalır mıydın?
Öylesine bir adamdım işte hayatında.
Bir kanadı kırık, öylesine bir adam.
Saatlerce yolunu gözlemiş,

Hadi sil gözyaşlarını.
Ben hep yanında olacağım.
Aldığın nefes kadar yakın ve bir o kadar uzak.
Şu an yanında olduğum gibi.
Tutuğun kalemde, içtiğin çayda.
Yürüdüğün yolda, dinlediğin her şarkıda.

Gittiğin günden beri hiçbir şey değişmedi.
Aynalar hergün biraz daha çoğaltıyor yüzümüzdeki çizgileri.
Saatler ve takvimler habersiz çalıyor ömrümüzden.
Gittiğin günden beri hiçbir şey değişmedi.
Her kış dönümü kar yerini bahara bırakıyor.
Alabildiğince kocak açıyor çayırlar güneşe.

Gidiyor musun?
Bu koca şehir dar geldi ikimize.
Senin doğruların benim yanlışlarım,
Benim doğru bildiklerim senin yanlışların.
Hiçbirşey paylaşmadık seninle,
Nede bu kadar hatıranın sahibi biziz.

Sevme diyorsun beni.
O zaman kim anlatacak seni mısralarında?
Kim yazacak o deniz gözlerini.
Bu hüzünbaz şiirleri sana kim okuyacak?

Unut diyorsun.