Dağlar sıra sıra durur,ardında umut,
Sanki derler bana,sen onu unut.
O son dağın arkasına,bakmadan asla,
Kesemem ümidimi yavrum,sen varsın diye.
Dağdan taştan uçan kuştan,sorarım seni,
Yazık ettin sen bu aşka,
Suçum seni sevmekmiydi?
İhanetin tek sebebi,
Suçum seni sevmekmiydi?
Zehir ettin sen aşımı,
Hayallerim vardı benim masumca.
Hazana uğradı,öylece sustum.
Rüyalarım vardı benim vuslata.
Kabusa döndü ben,öylece sustum.
Dileklerim vardı benim atiye.
Umut yolculuğu sona erdide,
Artık umudumu kaybettim anne.
Bembeyaz hayaller kurarken artık,
Hayalim gözümde karardı anne!
Tutunduğum dallar kaldı elimde,
Çarelerim bir bir tükendi bitti.
Umudun bittiği yerdeyim anne.
Gönül saraylarım yerle bir oldu.
Umudun bittiği yerdeyim Anne.
Kapandı kapılar bir bir yüzüme.
Gözlerim yolunu hala umutla.
Can çıkmadan umut bitmez demişler.
Hala bir umut var,kalbim duada.
Can çıkmadan umut bitmez demişler.
Allah duaları geri çevirmez.
Bana kaç çocuk var diye sormayın.
Zaten yaralıyım beni yormayın.
Ne olur derdimle yanlız bırakın.
Başım öne eğik,yangınlardayım.
Evlat sevgisini görüp tatmadım.
Bağrımda sımsıcak bir sevgi varken.
Taşmı yastık oldu başına yavrum.
Yavru hasretiyle yananlar varken.
Yer mi mı yatak oldu,altına yavrum.
Bunca evlat diye yananlar varken.
İçimde bir özlem,ve bir fırtına.
Gelmişim ben artık,yaşın kırkına.
Ay bacayı aştı,vardım farkına.
Evladı olana,sefalar olsun.
Bundan sonra düşer,bana düş görmek.
YAZMIŞIM GÜLÜM
Nasıl bir yanılgı nasıl bir hata.
Ben aşkımı suya yazmışım gülüm.
Sevda mevsimleri döndü hazana.
Ben aşkımı hiçe yazmışım gülüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!