Demek bunca yıllar geçti
Şu kahrolası dünyada
Zordu ama yine de güzeldi
Çocukluk hatıralarımız
Hepsini şimdi sanki tekrar yaşıyorum
Hatırlıyor musun?
Süzülsem bir martı gibi
Açıp bembeyaz kanatlarımı
Gökyüzünden baksam dünyaya
Canım sıkılırsa
Bırakırım kendimi
Masmavi dalgalara...
Hikayemiz bir salı günü başladı
Sıcak bir yaz akşamı
Onu gördüm, o da beni
Ben onu sevdim, o da beni
Peki bu kadar mıydı?
Değildi
Sen hiç köprü kurdun mu?
Karanlıktan aydınlığa
İnsan olabildiğince koşar
Kötülükten iyiliğe
Sen hiç köprü kurdun mu?
Mutluluk yetim kalır, öksüz kalır
Sen olmayınca rüyamda, gecemde
İnan bana ay yüzlüm, sevdiceğim
Yalnız sen, bir tek sen varsın içimde...
Ruhum esir olur, nefessiz kalır
Sen hiç başak tarlasında,
Tek başına bir menekşe gördün mü?
Ayışığı vurur,
Işık saçar dalga dalga...
Gül sana ne demeli,
Çekilmez uzun bir yolculuktur hayat
Ve bu yolculuktaki her bir durak
Ve bunları kapsayan uçsuz bucaksız toprak
Sen içinde duran tek bir zambak
Neye yarar ki yalnız başına yaşlanmak
Sen sahip olduğun dostlarının kıymetini bil yeter
Yanında olsam, sarılsam sıkıca
Dizime yatırsam seni, oynasam saçlarınla
Gözlerimi gözlerinden ayırmadan uzun uzun baksam da
Ben sana doyamam ki
Sokulsam yanına, koklasam tenini
Güneş farklı parlıyor bugün
Bulutlar daha farklı
İnsanlar çok farklı bakıyor
Çiçekler daha farklı
Ağaçlar daha farklı
Herşey
Ne oldu bana böyle
Birdenbire, anlamadan
İçinden geleni söyle
Hiç kimseyi dinlemeden
İnanılmaz bir eda ile
Kendini göstermeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!