Acı bir rüzğar, silip süpürmüş ne varsa, bu parkta
Bir ağaç kalmış, yıllara rağmen ayakta duran
Bir de boş banklar
Ağaçlar, kuru dallarından düşmeye yüz tutmuş
Gözyaşlarını bırakıyordu bulutlara...
İstanbul’u satıyorum
Cebimde beş kuruş kalmadı
Tepeleri gösterdim sahilden
Eser kalmadı dediler yeşilden
Kız kulesini sundum
Belki alan olur umdum
Ne yollardan geçtik sevdalar havalıydı
Kimini soldurduk bir nefeste, kimine yetmedik
Kırklandık!
Ne yollar geldi önümüze sevdaıydı
Kiminle yenilere gittik, kiminle gerilere
Ne sevdalardan geçtik, güller kırmızıydı
Birini kokladık, birini defter arasında koyduk
Soldurduk!
Ne sevdalar geldi elimize dikensizdi
Kimine diken yaptık elimize batırdık
Ver elini,
Yıkılsın tüm engeller aramızda
Ver elini,
Açılsın tüm kapılar ikimize
Kurulsun tüm köprüler aramızda
Beni, sensiz yaşayamam bir daha
Gözümü kapadığımda,
Kilitlenir vücudun vücüduma
İşte o an
Öyle mutlu oluyorum ki...
Ellerim teninde, dudaklarımda ateşin
İşte o an
Annem birgün odama girmiş, heryer sen dolu
Toplamış senleri, yakmış
Bir tanesi ıslanmış yanamamış
Ağladım, yine ağladım
Gözyaşları arasından uzandım yüreğine, tutamadım
Islanan seni kurutamadım dudağımda
Gece
Bir bakirenin sessizliğyle
Soyundu sevgiliye
Yıldızlar bir bir hasret oldu
Yanıyor tekrardan...
Yanıyor içindeki kasvetle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!