Döndüm, caydım sevdadan,
Başa gelişim başladı,
Her Kapı ayrı candan,
Sondan bitişim başladı...
Ruh ayrıldı, varlıktan,
Bindim gönül kayığına,
Hasretim aklın ayığına,
Vuslat Viran kıyı'ğına,
Deryada Sal Söyle Kimin?
Duruldu dermanım derde,
bir gecenin ardında,
ruhumu yakan hislerin,
ömrün en acı günlerinde,
gülüşlerimle büyüttüm,
yorgun değildim,
Kaybettiklerimiz oldu Ama
Kimse bilmez biz hepsinden vazgeçmiştik.
Kazanılmış hiç bir ebediyetimiz olmadı,
Kimi zaman yağmurlarda ıslandık
Kimi zaman göz yaşımız yandı
Yağmurları utanmadan ıslattık
Ellerini bırakma ellerimden
Gözlerim yaş dökmeye başlar
Umutlarımda yaşayan sensin
Hüzünlerimi eritirsin
Hasreti gülüşlerinle bitirirsin
Tütüyor içimde Artvin Yusufeli
Gurbet çeken bilir benim derdimi
Artık buluşmamızın vakti geldi
Tutuşsun elleri şimdi halaya
Yusufeli Ata mirası bizlere
Uzun bir şiir yazsam da nafile,
Hayat ne sunar kime, kim diye,
Hüzün denen neşeler, ömür sahnesinde,
Ufuklarda bir hayalden bin bir hakikat,
Bırak gayrı dokunma yarama, bu his hakikat,
Bir fırtına esti, deldi bağrımı hasretinle,
Hiç bir merhem dindirmedi ağrımı hasretinle,
Elemle acılar birikti canımda yer edindi,
Gidişle başladı yokluğun sanki her dem dündü,
Yorgun bir sevdalı.
Masum gülüşlerin
esir aldı ruhumu.
Elim solgun bir resmin
unutmak ne mümkün seni kızıl saçlı, sevgilim.
Akar gider hayat su misali, ben sana vurgun eşsiz bir deli.
Aynı hayatın farklı figürleri olsakta,
Aynı havayı solumak kadar ortak değerler var,
Şiir tadında kahve molası....
Umut uzun satırlara kalsın,
Sevda sadece ve sadece bırak hak edene kalsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!