Hayat yokuşunu çıktım durdum
Yolumdaki ulu dağsa ne olur
Ateşlerde kaldım, yandım, soldum
Beni yakan çerağsa ne olur
Çok uzağım şimdi aydınlıklara
Bütün acılar seninle demlenir yüreklerde
En güzel aşklar seninle katmerleşir
Ne zaman birleşse yarınlar
İndirirsin o keskin kılıcını
Mahvolur gider umutlar, hayaller
Aczini ayan eden kulların edası,
Kollarını yere batıran ilahi duruştur:
Secde.
"Elif"ti dimdikti, "dal" oldu eğildi.
"Mim"le "adem"in kemaline erdi kamil
SENDEN BİLİRİM
İçimdeki her katre yaştan sen mesulsün
Gözüme duman bile kaçsa senden bilirim
Uzak gelir ateşin gökler her divane yüreğe
Kimi bir kurşuna teslim eder bedenini,
Kimi bir ipin ucunda alır son nefesini,
Kimi yaşar ama satmış çoktan kendini,
Ben sessiz nefes alırım, duymayın beni.
Bilirim, haklısınız yaşamak zor dünyada,
Bazen yürüyerek dünyayı arşınlamak
Geçer İçimden
Bazen yaşamaya bile erinirim
Dünyayı sırtında taşıyan umutlarım olmasa
Gelmez içimden uyanmak bahara
Aklına bir an bile başkası
Geliyorsa beni unut.
Şehla gözlerin her gece yaşla
Doluyorsa beni unut.
Dilin benden başka bir ad
Söylüyorsa beni unut.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!