Sedat Can Ataç Şiirleri - Şair Sedat Can ...

Yüzünün kayıp gölgesiyim,
Açığa çıktığında onu yadsıyamam.
Dur, ansızın gitme yine;
Ruhumun saklı odalarına kilit vuramam.

Zor vazgeçişlerim oldu benim,

Yalnızdı, fakat kalabalıklara açılırdı pencereleri.
Gözetlerken seni, seyre dalarmış âlemleri.
Duydum ki gözlerindeki soğukluk karartmış o tan yerini.
Sanırım, bu sendeki yitip gitmişliğin bir ifadesi.

Şimdilerde baktığı her yer onun arka bahçeleri.

Tanıdık bir yer, eski bir hikâye;
gözlerinde bir evrenin gizi,
kalbimde bıraktıklarının izi var.

Bendeki sen eksilirken,
içimde gizli tanıklarım,

Kir tutmuş kapıları, ahşap bir ev vardı.
Bir masa, iki sandalye, sigara izmaritleri…
Bakındım durdum etrafa; gören birileri vardı.
Benim gördüklerim ise hezeyanlardı.

Etrafımda kırık-dökük insan silüetleri,

Büyüdüğüm evdim ben, düşlerimde yer edinen.
Aynalardım ben,
Ben biraz benden eksilirken…
Aşıktım ben, kafamda var ettiğim adamı severken.
Kayboldum ben,
Kalanlar ve ardımdakiler beklemedeler…

Karanlıkta vals
Bırak elimi usulca
Kaybol sokaklarımda
Bilinmez tenha bir yerdeyim

Karanlıkta vals

Eski bir zamanın derin,karanlık sularındayım.
Aydınlatıyor umudu avucumda kanayan mumlarım.
Hoştur esintisi, biraz dikenli olsa da yollarım.
Melankolik ay ışığında sükûtun kıyısındayım.

İçime işliyor attığım hisli adımlarım.

Karşı çıkmak istediğim şeyler var,
Haykırmak sizlere!
Yanlışlarla dolu doğrular…
Ah, unutmak istediğim ne çok şey var…

Bilinmezliklere gebe dünya,

Elimden tutsan, diyar diyar gezsem ordan,
ardına saklansam, ah, bulamazlar beni ordan.
Bir şarkı tuttursam, yalnızca sana yazdıklarımdan,
ve bir şiir olsam ben, onu yalnızca sen okusan.

Hoş bir esinti olsam, içimi doğrudan sana açan,

İçimde yarım kalmışlığın portresi,
her yanımdan dibe çekiyor beni.
Sonsuz ihtimaller, aptalların geçit töreni;
renkler siyah-beyaz, ruhumda ölü şair izleri.