Bir varmış bir yokmuş hayat.
Herkesin hayatı roman olurmuş.
Benim ki sanıyorum hikâye.
Herkesin bir prensi, birde prensesi var.
Benim ki nerede?
Uzun desem, uzun değil,
Bir fesleğenli masa vardı.
Göl kenarında bir masaydı
Sen bana bir çay söylemiştin...
Çayı ben değil masa içmişti.
Sen gülmüştün bense susmuştum.
Şimdi hala sen gülüyorsun...
Bize iki çay söyle
Biri açık biri değil
Açık olan senin olsun
Güzel gözlerini görmek için
Benimki en koyu demlisinden olsun.
Ayrılığın acısını alsın
Yazıyor!
Sabahın en taze haberlerini
Umut etmenin en güzelini
Barışla, huzurla uyanan ülkemi yazıyor.
Masadan tok kalkanları, açlığın olmadığını
Adaletin adil düzenini
Bu gece dem gecesi…
Kırık aynaların bin yüzlü hali
Kayıp giden yıldızların dilek tutmadan yiten hali.
Güneşi yüreğinde söndürenlerin gecesi.
Gecenin siyahında uyusam da
Sabahın mavisinde uyanırım.
Her sabah yeninden mavi derim.
Gecenin siyahına biraz mavi sürerim.
Herkes uyurken ben sana uyandım
Gecenin koynunda özlemini uyuttum
Sabahlar olmasın diye dualar ettim.
Kayan yıldızlara dilek tuttum.
Yüzünü tavana kaç kez çizdim.
Ellerinin sıcağını yüreğimde hissettim.
Her gün batımında hüzünlenen yüreğim
Bu hüzün boşa bilesin.
Her gece bir gündüze Her hüzün bir sevince gebe bilesin
Kirpiklerime mavi çiçekler ekti gözyaşım
Kederin suladığı gözlerim umut çiçekleri açtı
.Bir yerlerde çılgın savaş sesler çalındı kulağıma Yine de kesmedim ibrişim ipini barış balonlarının Her sabah çocukların gülüşleri su serpti acıyan yüreğime
Geceye merhaba diyorum
Gözlerin gözlerime değince.
Güneşi öpüyorum
Dudakların tenime değince
Özleniyor işte...
Bazen gülüşü.,
Bazen sesi.
Bir özlem gemisine bindiler,
Gidiş o gidiş.
Ne bir selam ne de bir sabah,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!