Secil Atasever Şiirleri - Şair Secil Ata ...

Gece gördüm seni pek matemliydin!
Geceye karışmıştın adeta,
Siyahlar içinde yolları sanki çize çize geldin hüznünü yazdın belkide;
Dedim işte o kadın diye,
Camdaydın sabah, çiçekleri sulamıyor dert anlatıyordun, uzun uzun onlara;
Belki yaralı bir ceylansın, Belki de kanadı kırık bir serçe...

Bugün yeni bir pencereden bakacak düşüncelerim,
Kalbim yeniden bir kişiyi daha misafir edecek...
Kalıcı mı kiracı mı bir kez daha başlayacak, gelip gitmeler...
Yüreğim bir kez daha bir yolcu alacak duraktan,
Ya durağa tekrar bırakacak, yada yolu bitirip son durakta kalacak;
Bir adımında, bir bakışında, bir sözünde...

Sen bir ressamın çizebildiği en anlamlı resimsin;
Bir şairin mısralarında anlattığı en güzel kelimelerisin,
Belkide yarım kalan bir şiir gözlerin,
Her bakışında bir cümlesini kurduran...
Kendimi sende gördüğüm aynam,
Eksik yanlarımı tamamlayan sen;

Karanlık bir dünya burası,
Ne güneş doğar, ne yıldızlar parlar,
Dört duvar bana bakar,
Gerdiyan gelir her sabah koğuşa,
Herkes beşte kalkar,
Mahpusdan mektuplar var! ...

Derin izlerin var yüreğimde,
Kapanmaz yaralar açtın sen kalbimde...
Yokluğunda boğuldum sevda denizinde...
Neylesin bu gönül, neylesin...
Yaralı bir serçeyim şimdi,
Yarım gitmiş başka ellere;

Her sabah başucumda beni seyretmeni,
Bebek gibi sevmeni,
Fırından sıcak çıkan ekmeği alıp gelmeni
Ben seni özledim...
Gülüm uyan demeni,
Gül gibi koklayıp gitmeni,

Bugün seni anlattım İstanbul'a gözyaşlarımla,
Beni sen anlamadın ama İstanbul eşlik etti bana,
Çocuk sesleri beni rahatsız ediyor,
Olmadık şeylere kızıyor,
Kıyıya vuran dalgalarla kavga ediyorum.
Feryadımı İstanbul duydu, sen duymadın.

İçimde saklı kalan beni ortaya çıkardın...
Hüznün gizlendi yüreğime, beni sil baştan yarattın...
Yağmurlu, viran bir şehirken gözlerim, güneşi sen oluverdin...
Sen yaptın bütün bunları, adın bende saklı kalsın...
Üzerime üzerime gelen duvarlar...
Karanlık kalmış odam,

Bu gece sessiz kaldı sesinle dolan evim...
Kahkahaların kulaklarımda çınlıyor,
Her akşam anlatırdık günün yorgunluğunu...
Sen gittin buralardan, duvarlar üzerime üzerime geldi sanki...
Anlatamadım derdimi kimselere...
Kimseler taşıyamadı beni sen gibi...

Ilık bir rüzgardı sanki gidişin...
Ne git diyebildim ne de kal...
Geride bıraktın yanan ateşin küllerini;
Ne bir beklentim kaldı ne de umudum...
Sen giderken zaten götürdün bütün beklentilerimi,
Yetim bir çocuk gibiyim sanki şimdi dünü olmayan...