Secil Atasever Şiirleri - Şair Secil Ata ...

önümde uzun bır yolum var; ucu gorunmeyen sonunu bilmedıgım, nereye gıttıgımden habersız öylece yuruyorum,o karanlıgın ardından deli bir poyraz savuruyor saclarımı yuzumde sahte bakısarın yarattıgı ızler.Olanaksız sandıgım,gercegıyle bugun karsılastıgım, sahtekarlıgıda aldım yanıma.Sen rahat ol ben bunuda koyarım,bende bıraktıgın darbelerın yanına.Attıgım her adımda bıraktım ben ozlermlerımı arkamda.Zor olsada onunde uzun bır yolum var.Ardma sakladıgım bınlerce sene tasıyor olsamda yanımda,uzun yolum var bırakıcam senı o yolun sonunda.Yoklugun kaplasada yuregımı,yenemıycek yıne bır sen daha benı.En buyuk sevdaları sen yasarken bende,kucuk sevdalarında yok olmusum ben.Huzunlerımı asılı bıraktım pencerende bır nefes almak ıstedıgınde,nefessız kaldıgımı bıl dıye.Ben senden vurgun yedım,lımana carpan gemı gıbıyım onumde uzun yolum var benım,sımdı ben gıtmelıyım...

Yumuşacık yüreğine yatmayı özledim,
Bana gülmeni ''kızım'' deyişini özledim...
Seni özledim ben ''annem''....

Yanında huzur bulmayı,
Bebek gibi okşanmayı,

Hiç beklenmedik bir anda,
Merhaba dedin bana,
Öyle umutsuzluğun, çaresizliğin bittiği zamanda yağmuru çekip üzerimden güneş oldun sanki...
Nerelerdeydin deli rüzgar? Neden hiç esmedin yada esip de uzaklara gittin,
Bir kelimeye bağlı hayatı kurmak, tek cümle yeter belki...
Yetmediğini sandığım kırık dökük, harabe bıraktığın hayatıma...

Resmini çizdim tualin üzerine, ağlayan bir yüz yaratttım bin fırça darbesiyle...
Öfkemi belkide hala bağlı kaldığım kopamadığım yenemediğim duygularımı anlattım yüzünde...
Gizli kalmışlığın kelimelerin arkasına saklanmışlığın....
Resmini çizdim ben bugün, sen bilmesende;
Kapattım bütün kapılarımı, saklandığım perdemin yarattığı karanlığımın arkasına, öylesine kendimleyim...
Bugün yine matem içinde soğuk bir sonbahar,

Bir zamanlar küçük bir kız çocuğuydum,ne çabuk büyüdüm...
Hasretin kucağına bıraktın beni, öylece gittin uzaklara...
Elimi uzatsam tutacak kadar yakınım, Ama o ellerin hep uzaktı bana....
Bebek olup yine avuçlarının arasında olmak isterdim....
Şevkatini anlamasamda hissederdim,
Şimdi büyüdüm, yanımda yoktun baba!

Merhaba dıye baslar hep satır baslıkları,bır umuda, ozleme
baglanır kalemın sanatı.Öyle bır mektup yazmak ıstedım tıtreyen ellerımle sana.Yuregımın sancılı donemlerınde,sıırle noktalınırdı,duygu yogunlugundakı mısralarım
Kalbımı koyardım ortaya,bazende ruhumu.Senı yasardım,yasatırdım o anda.Guvercının kanadına takılıp,ucmak ıstedım cok uzaklara.İstesemde gıdemezdım,bırakamazdım senı yarınlara.Anılarınla yasıyor olsamda burda.Tek umudumu bırakamam,derınlıgın ardına.Sen gıtıgınden berı bakmaz oldum pencerelerden.Isık gırmez oldu odama.Sankı bırgın sen geleceksın,sen aydınlatacaksın karanlıgmı.Iste oyle bırsey sensızlık.Sahte dunyanın sahte ınsanı oldum,artık bende,senın gıtmenle bırlıkte.Sonbaharı yasıyoruz ayrı sehırlerde,burda yapraklar dokulmeyye basladı bıle.Guller soldu,tıpkı sahte bakısların gıbı.Sımdı cok uzaklardasın ama ben hala nefesınle yasıyorum,sankı hıc bıtmemıs gıbı.Kokun evımde saklı kalmıs,bu mektup sana sevgllı,ıcıne hasretımı,ozlemımı,yalnızlıgımı,pısmanlıgımıda koydum.İcınde bana aıt tek bırsey kaldıysa,belkılerle yazdım sana bu satırları.Bugun bırkez daha nefes alabıldıysem eger,yuregımde mısafırımsın dıye...

Ne zevksiz bir hayat çerçevesiiçindeyim
Hiçbirşey beni mutlu etmiyor.
Ufak oyunlarla mutluluğu oynasam,
Çıkmaz sokaklar çıkıyor karşıma...
Nereye koşsam yoruluyor, çöküyorum.
Yük biniyor sanki dizlerimin üzerine...

Bu gece uzun bir hüznün içindeyim...
Sebepsiz, yersiz sıkıntılar arasında kaybolup gidiyorum...
Yıldızlarla konuşuyor, sorular soruyorum ama cevap bulamıyorum...
Yalnızım bu gece...
Esaretim altında binlerce cevapsız soruları yanlızlığımla paylaşıyorum.
Ne yazık ki yetersiz geliyor şu anda haykırışlarım...

Yaralı sevdalarda kaplı kaldı gonul sayfalarım,en cıkmazını yasarken ask,deli ruzgarlara karıstım sımdı.Tutmasını bılen ellerınden kayıp gıderken zaman,savasmayı ogrendım kavga etmesını bılmeden.Kapattıgın kapıların aralıgında saklı kaldı,yuzumde bıraktıgın huzunler.Mecburiyetın agırlıgında yıkıldı agaclarım.Yapraklarını savurdu yanlızlıgına.Beyaz bır ıncı emanet ettin bana,canımın yandıgını fark etmıyecek kadar yaralıyım,ask dokunma bana.Menfi simdı tutamadıgım eller bana.Son bır kahkaham daha var,araladıgım kapıları kapatıp gıtmeden.Ask bıraktım seni yaralandıgım o gonulde.

Şu kalbim kimleri mısafir etti kalıcımda oldu kiracımda ama hiç birisi senin verdigin hasarı vermedi...
Sen gidecegini bildigimsin sen ulasamıyacagımı bildiğimsin,
Sen okuduğum kitap, ama sonunda tekrar okuyamayacağımsın...
İşte sen gündüz güneşim,
Gece yıldızımsın...
Sende onlar gibisin...