Secde Kulun Zirvesi Şiiri - Sinan Karakaş

SECDE KULUN ZİRVESİ

Günler anlam yitirdi, benzedi birbirine,
Zaman çalıp götürdü, göz dikerek dirime,
Benden gayrı söyleyin, ben kime ne diyeyim,
Yıllar ömrü bitirdi, dönüp baktım ecrime.

Genç miyim yaşlı mıyım, inanın bilmiyorum,
Mevsimler güze döndü,gamlıyım gülmüyorum,
Ben hiç bebek olmadım, gençlik te neyin nesi,
Gözyaşım hep akıyor, ondandır silmiyorum.

Yok bazen gülüyorum, kendi aptallığıma,
Düşünmeyi dışlayan, güldüm ruh sağlığıma,
Dün yaşanmamış gibi, yarın diye bir şey yok,
Söyleyin nası gülmem, kendi şapşallığıma.

Gülüyorum diyorum, düşünmem gerekirken,
Takdir hemen kapıda, diyorum daha erken,
Aklı devre dışında, duygu arayışında,
Hala akıllanmadım, çözüm, Hakkı zikirken.

Ders alan almaktadır, ben hala alfabede,
Boşlukta yürüyenler, alemde debdebe de,
Secde kulun zirvesi, vurdum alnı secdeye,
Her yer secdeye uygun, dönüşmekte mabede..........İNSANİ