Sebepsizlik Çıkmazı

Her şeyin bir sebebi varmış bu dünyada
Doğan güneşin, filizlenen tohumun, uçan kuşun
Boşuna düşmezmiş hiçbir yağmur damlası toprağa
Nedeni varmış sahili tokatlayan her dalganın
Eğer böyleyse kuralları hayat oyununun
Ve uymak zorundaysa buna her yaşayan
Ben yaşamıyor muyum acaba?
Ya da kuralları mı bozuyorum?
Eğer yaşıyorsam ve bozmuyorsam kuralı
Bir nedeni olmalı bu gereksizlik hissinin
Öyle bir gereksizlik ki bu sanki
Herkesin bir rolü olduğu bu oyunda
Suflajı atlanmış kuraldışı bir hayaletim
Olmasa da ne oyuncu ne seyirciler haberdar
Ben hayal ürünü, bireysel bir rezaletim
Şimdi de biraz kötümser oldum galiba
Hadi buna da yapıştırın bir sebep etiketi
Zor olmasa gerek diğeri kadar
Başım ağrıyor, belki budur sebebi kötümserliğimin
Belki şu savaş lakırdılarına bozuldu moralim
Ya da bir türlü doğmayı bilmeyen güneşe gücendim
Kim bilir, sıkılmışımdır belki beklemekten
Gülümsemesini bulutlar arasındaki o meleğin
Bir tebessüme el açmaktan yorulmuş da olabilirim

Bir bulut yaklaşır bazen ufuktan bana doğru
Hafif titrek elleri, dudakları al al
Yanaklarını okşayacak neredeyse kirpikleri
Seçilemiyor ilk bakışta gözlerinin rengi
Şimdi şekerli bir kahve gibiyse gözbebekleri
Masum ve sıcak en az onun kadar
Birazdan öpülesi bir yaprak düşer içine
Ve ben düşerim ardından
Sonra bir kale düşer
O kimsenin giremediği gizli şehirde
Işıklar söner
Mum alevinde sureti belirir bulutun
Ben damla damla süzülürken yapraktan
Bulut geldiği ufka doğru yol alır
Yaprak bırakır yerini şekerli kahveye ağır ağır
Acaba bu rüyanın da bir sebebi var mıdır?

Biraz da yüzsüzlük aslında yaptığım
Niçin yaşadığımı sormadan yaşadıklarımı sorguluyorum
Ya da yaşayamadıklarımı;
İstediklerimi;
Neden istediğimi bilmediklerimi;
Yahut bilip de sebebinden utandıklarımı
Kendinden utanmanın verdiği acıyı
Her sebebin arkasında beliren,
Bu evcil acıyı sorguluyorum yüzsüzce
Bu gidişle;
Ya bir gün oyunu kuralına göre oynayıp
Sevilmeyi sebep göstererek seveceğim
Ya da oyun bozan olmayı kabul edip
Sebepsiz yere doğduğum gibi
Sebepsiz yere öleceğim...