Sebepsiz yakınmalarım oldu hayatta
Durduk yere canım sıkıldı çoğunlukla
Gereksiz kırgınlıklar yaşadım içimde
Kendi kendime küstüğüm bile oldu.
Oysa hayat hiç de sabırlı değilmiş,
Durup beklemiyormuş zaman,
İçindeki çocuğun büyümesini.
İyi olman için verdiği şansları
Tekrar tekrar sunmuyormuş
Meğer küçücük denilen şeyler
Üst üste konunca dağ oluyormuş.
Göremez oluyormuş insan
Ardında kalan güzellikleri
Ve son nefesinde pişman,
Bir umut yaşamak istiyormuş.
Kayıt Tarihi : 26.12.2015 15:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Pergel](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/26/sebepsiz-yakinmalar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!