Sebepsiz Sebepler Şiiri - Ammar Yıldız

umutsuzluğa yürüdüğüm en karanlık gecenin sabahında çıktın karşıma,
sensizlikten ölmeme ramak kala doğdun üzerime,
zifiriliğimi aydıtlattın gözlerinin cennet ışıltısıyla,
bedenimi ısıttın teninin o buğday sarılığıyla..

acılardan sıyırıp getirdim kendimi sana,
umutsuz ve yitik sevdalardan koparak..
tüm benliğimle adıyorum kendimi sana,
somutlaşmış varlığımdan soyutlanarak...

etten bir organdı kalbim senden önce,
sonra yüreğim oldu seni gelince,
en derinliklerime inip,
o; baş köşeye yerleşince..

....

kalbimin en çıkmaz sokağında bi bankta oturuyorsun,
ve karşındaki duvarda küçük bi şiirin son sözleri yazıyor;
BEN SANA MECBURUM BİLEMEZSİN...