Sebep Şiiri - Mahmud Uzun

Şimdi karanlık bir gece seyrinde
Gözlerini düşleyen her bir yıldız
Adını söylüyor tenha kara vadilerde
Bir şarkı çağırıyor beni! sözleri acıklı ve ıssız

Güne ışık veren gözlerinden süzülendi
İnsanlık dünyanın en cahil çağındaydı
Görmedi, benim bile görmediğim gözlerini
Bilmedi, ellerinden dünyaya düşen hayatı

Ben, bir gençlik hasreti içinde kalırken
Gece seni izlerdi her yıldızın hakkından
Bir ateş gönlümde, gecenin hikayesine bilenirken
Nefretim geceden siner ve düşer aklımdan

Çünkü ben seni hatırladığımda
Bilirdim her bir aydın gün,
Senin gözlerini görmem için bir sebepti

Şimdi karanlığın bile ağladığı o gecede
Yıldızların keşmekeşliğe râm olmasıyla
Her çiçek sabrederken gözlerinin gelmesine
Ben hayalimde arıyordum seni Rüveyda

Bu sönmez ateş nerelerden buldu yüreğimi?
Bir bakış nasıl yaşatır cehennemi dünyada?
Baktığın yerde toprak açarken gülleri
Bana bakan gözlerin hâr oldu aklımda

Güldüğün zaman kıskanırdı yıldızlar
Zaman sende akardı bir anda
Bir bakışına tarihi baştan yazanlar
Dedi ki; Hasret manasına kavuşmuştur Rüveyda

Çünkü ben seni gördüğümde
Bilirdim her mucizenin hâsıl olacağını
Çünkü yaşamak;
Gözlerine bakmak için bir sebeptir artık.