Sebebsiz Şiiri - Mehmet Yılmaz

Sebebini bilmediğim acılarım var benim.
Geceleri yastıgımın altına sakladığım, bir kac damla gözyasım var benim.
Hep bir yarıkalmıslık var bende,
Hiç bir sey ''Tamam'' değil hayatımda.
Hep bir eksiklik...
Kimseye acamadım bu adını koyamadığım eksikliği.
Sebebsiz bir sey nasıl acılabilirdi ki
Düşünüyorum, düşünüyorum, bulamıyorum.
Beynimin en icra köselerini saklanmıs, cevap bekleyen binlerce soru.
Sevgiyle, nacizane bir askla, bu soruların cevabını bulabilirdim.
Olmadı gene... Olmadı.... Bulamadım..

Gene terkedilmişliğe bırakıldım.
Gene bir yoksunluk, gene bir sevgiden yetim kalma duygusu,
Yarım kaldım... Ve ben bu hüznün ezikliğini yasama devam ediyorum.
Yalnızlığın acizliğini yasıyordum..

Ya şimdi; bir siir bir sarkıya sığınıyorum,
Olmadı ya, bir damla gözyası yetiyor bana....
Ama şimdilik.

Zaman ilerledikce duygularım daha da ağırlasıyor,
O kadar doluyum ki,
Yüreğim o kadar dolu ki,
Gercekten duygularımı paylasacak biri cıkmadı.

Hep yarım sevgiler,
Askın tadına varamadan, hüzünle biten duygular.
Yasamayı bu denli seven ben,
Bir ask, bir sevgi yüzünden hayattan soğutabiliyordum kendimi.
Bu kadar duygulu olmam, bana pahalıya ödeniyordu
Yasadıklarımı, yazdığım bir siiri dahi pahalıya ödüyordum.

Hep hüsran, hep hüzün,
Artık adım Mehmet değildi benim
Kendimi tanıyordum artık.
Acılar hep benim yüreğime gizlenecekti.
Ben askı doyasına yasarken, o gizlilik ortadan kalkacaktı.
Mutluluk en büyük düşmanım olacaktı.
Ve hep böyle yasanacaktı.

20 Senedir bu yoksunlugu cekiyorum,
Ve ben ilk defa bu yoksunluğun farkına varıyorum.
Hani bir söz vardır ya '' Doğarken neden ağladığımı yasarken daha iyi anlıyorum'' sözü.
Şimdilik bu herseyi acıklıyor, hayatıma dair.

Sevgiler, asklar hepsi menfaat üzerine,
Kurtaramıyorum o sevgileri..
Artık cenaze törenleride iki türlü yapılmalı,
Biri Gercek sevgiler için,
Diğeri zorla öldürülen sevgiler için...

Sebebsiz bir fırtına basladı hayatımda ve bu fırtına devam ediyor,
Savrulup duruyorum.
Şimdi rüzgar nereye eserse oraya gidiyorum.
Ama elbet bir gün Yoksunluk eziklik duygusu bitecek,
Sebebsiz sorular kalmayacak.
Cünkü hala bir umudum var, Hayata dair...