-Sebebim Oldun Şiiri - Nurcan Bingöl

Serseri gecelerde hükümlün oldum
Sen diye alev alev yandım
buz tuttu bedenim
aşkının kuytusunda tir tir titredim
İnledim yokluğunda…
Sevdanı yazdım göklere
Bulutlar ağladı sırılsıklam oldu
Göz yaşlarını saldı yeryüzüne
Aşkını şimşek şimşek toprağa çaktı

Uçsuz bucaksın mavilere sürdüm sandalımı
Ama; küreklerim yoktu.
Boşluğa sürükledi sevdan beni.
Kaybolmuş bir sevdalı dalgalara adını yazdı
Aşkımın şahidi sadece yıldızsız geceydi.

Ey aşk insafsızsın
Acımadın yaktın yıktın
Tutukladın
Sebebim oldun…

Hıçkırıklarım dağlar ardında yankılandı
Buna tek Tanrı şahit oldu
Okyanuslarda değil,
Aşkının göz yaşlarında boğdun beni…

Can çekişmekteyken ruhum
Seninle cebelleşti
Aşkın benden öteyken
İçimdeki sen çıkmadın
Ruh kıyameti dünyada çekti
İsrafil sanki sur'u üfledi
Güneş denizi kızıla boyadı
Ortalık alev aldı sıradağlar devrildi
Gökkubbe yarıldı yıldızlar denize düştü
Zifiri karanlıklarda boğazıma aşk ilmeği geçti
Ademle Havvanın yasaklı cennetinde dar ağacına astı.

Yaşayan bir ölüden ne farkım var
Ruhum aşka rehin kaldı
Sen doluyken içimde
Canımı azrail’e satamadım

Kan ağlar mı gözler?
Ben ağladım…
Dil tapınır mı aşkla?
Ben taptım…
Bazen lal oldum
Bazen aşka bülbül…
Yürek bedenden çıksa atar mı?
Ben her nefeste istemsiz
Nabzımda seni attırdım…
Can çıktı da sen içimden çıkmadın
Kan aktı da damarlarımdan
Bir seni akıtamadım
Öldüm dedim de ruhumu teslim edemedim
Aşkın benden de öte
Sebebim oldun
Ölemedim…