Yürürüm Adıyaman’ın dar sokaklarında sensiz.
Feri kaybolmuş gözlerimin, suspus olmuş ıssız ıssız.
Sızıp kalırım belki, Altınpark’ın banklarında sensiz.
Düşlerimle, hayallerimle kalırım gecelerim ıssız ıssız.
Uyanınca, ezile büzüle ancak titreyerek kalkarım ayağa.
Sağa sola bağırırım, kırarım herşeyi, saldırırım bayağı.
Şaşırır insanlar, deli olmuş derler, haketmiş bu dayağı.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
