Sebebi belli olmayan ruh hali diyorum soranlara,
Oysa içimdeki volkan öyle kor ki,
Yaklaşan herkesi yakar diye korkuyorum.
Her geçen günün sonunda,
Yorgun bir şekilde köşeme çekildiğimde,
Cevap veremediğim onlarca soru,
Ve matemini yaşayamadığım acılar.
Tadı yok artık zamanın,
Hep bir efkar,
Hep bir duman.
Yetinmek güzel de
Acı olandır kaybetmek.
Eksiden iyi olan sıfır,
O da başlangıç noktamız.
Onca kayıplardan sonra,
Sıfır olmak zifir olmak değilse,
Gözlerimdeki karanlık,
Nasıl olurda katre katre damlar.
Ahvalimi soruyorsunuz bana,
Yargısız işgal altında kalbim,
Kurtuluşunu arıyor geleceğim,
Geçmişinden arınmak istiyor tüm benliğim.
Son günlerde ne çok biçare gönül tanıdım.
Acizlğin neler yaptırdığını öğrendim.
Ödün vermek ,
Övün vermek gibi bir şey olmuş.
Bir,
İki,
Ve üç derken,
Düğme tutmaz olmuş gömlekler.
Oysa zaman,
Zambaktaki saflığı,
Ömer’deki adaleti getirecekti.
Gelenleri gördüm.
Herkesin adaleti,
Bildiğim tüm masumiyetleri götürdü.
Kayıt Tarihi : 6.8.2023 10:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatını,
Dünü,
Ve söylenen bütün yalanları!
"Sıfır" başlangıç değil artık,
Tükenmişlik!
O başlama cesareti yerine korkulara
Endişelere bırakmış,
Gri bir sis şimdi
Önümüz!
Bütün imgeler,
"Dörtler", Ömerler
Kendine yontan niyetlermiş meğer!
Ben de şaşıyorum
"Niye bu kadar geç kaldı, akıl!"
Tebrikler Serkan Bey...
TÜM YORUMLAR (1)