Sebeb-i Vardiyalardan Yoruldum

Sana gelirken ben,
Kızıl ormanlardan,
Kara ummanlardan geçtim. 
Ihanet etmedim,
Kaygısızım.
Sızarken katreler gözlerimden,
Yedi kat gök kapısı umudum.
Göğüs kafesimden boşalan iman kuşları,
Kanat çırparken maviye,
Sardunyalar dönüşür kızıl sarıya.
Vurgun bakışlarım, tetik düşürmesin diye,
Ufkun denizi öptüğü yere gömdüm.
Vuslata ermek için,
Narı ateşlerden geçtim.
Ömür dediğin kelebek güncesi,
Üşüyorum
Ey kendim, söyle nerdeyim.
Ayrılık, ahh ayrılık,
Sunaklarda kan çiçekleri açarken,
Umutlar taşırım, heybe heybe,
tahta yelkenlerle.
Yorgun hayallerimi,
Sedir ağacının dallarına astım,
Ve, gölgesini yaralayan ışık hüzmesiyle bezedim.
Biraz daha bahar, biraz daha sevmek,
Biraz daha sevdiğimle yol yürümek isterim.
Mimoza kokulu, otantik dar sokakta,
Tavanı gökyüzü, kapısız, penceresiz,
taş duvar evde uyumak,
Kangal köpeği sesiyle uyanmak isterim.
Bunlar öyle güzel şeyler ki ;
Yaşamak istiyorum.
Açlığımı doyurmak,
Biraz daha seninle vakit geçirmek,
Seninle uyuyup, seninle güne günaydın demek.
Ben artık güzel şeyler yaşamak istiyorum,
Sebeb-i vardiyalardan yoruldum.