Sebahattin Karadaş Şiirleri - Şair Sebah ...

Ayrılınca senden Hazar gözlü yâr
Yüreğim burkuldu, gözler yaş doldu.
Sensiz yıllarımda olmadı bahar
Işığından yoksun yazım kış oldu.

Ömrüm yetse; görsem bir kez yüzünü

Garip geldim gidiyorum,
Ben garibim yollar garip.
Derdimi kime diyorum!
Konuştuğum diller garip.

VEDASIZ BIRAKIP GİTTİ

Benim bu halime sakın kızmayın,
Vefasız, vedasız bırakıp gitti.
Gerçek dostlar hatır bilir terk etmez,
Vedasız, vefasız bırakıp gitti.

KALMADI DAHA

Ben benim dünyamda garip bir kulum,
Gerçekten sevenim olmadı daha.
Hazân kışa döndü yâr der coşarım,
Nasıl sevdiğimi bilmedi daha.

BU GECE

Ansızın bir seferdeyim rota mazim gösterir,
Duygularımı sardım gör uyandım bu gece.
Karanlık bakar derdim halim hazin gösterir,
Ufkumda hasret gördüm candan yandım bu gece.

DİVAN-I GÖNÜL

Gönül ehlinin dilinde soru* olaydın gönül
Aşkın şelalesi şiir duru olaydın gönül
Hece hece mısra mısra hazla öreydim seni
Yârin sevda kalesinin suru olaydın gönül

GECE BİTER DOĞAR GÜNEŞ,
KIŞ TÜKENİR YAZ GELİR

Türk Yurdunda sönmez Ocak, Altaylardan köz gelir
Solarsa Turan’da tek Gül, gönüllere güz gelir
Tohum dal salar Söğüt’te, Çağ açar Sultan Fatih

SENİNLE DOLUYUM BU GECE

Bu gece pırıl pırıl bir mehtaba uyandım
Yıldızlar birer birer çapkınca göz ederken

Dünyamı aydınlatan gökte ayı sen sanıp

Dün gönlüme seslendim
Gönül, senin derdin ne?
Dedi eğil kulak ver
Sol yanından dert dinle

Eğilip kulak verdim

Gönlüm şelâlesi Hazar'a akar,
Masmavi içinden çift ışık bakar,
Görmesem her defa ateşim çıkar,
Söndürür nârımı gönül şelâlem.