Çay ırmak nehir akar hep denize
Canlılar da orda rızık peşinde
Kimi de kulaç atar eceline
Tüm yollar zaten çıkmaz mı denize
Kirli sular paklanır denizlerde
İçimde patladı sanki bir volkan
Bir ataş sardı bağrımı kaplayan
Dost diye seslendiğim güzel insan
Sevgisiyle tüm benliğimi saran
Uykular oldu gayri bana haram
Yer kelle olur orak biçince
Semizlenir kuzular geçince
Hasata hazır ekine döndüm
Ömrümü yedi bunca düşünce
Ocağa çay koyuver demlice
Uzakta da olsan bana yakınsın
Ekmeğimde suyumda aşımdasın
Gece ve gündüz yanı başımdasın
Rabbim'e ettiğim her duamdasın
Yola çıkarım gene seninleyim
Ataş gibi yakan gözlerini
Gülüşlerinle ısıtan sıcacıklığı
Fidan boyunla süslediğin
Bekleyip durduğum yolunu
Hepsini alıp gitsen bile
Saklayıp düşlerimde yaşatırım
Değmen bana be aklımı şaştım
Daha önceleri sanki taştım
Değdin yüreğime coşup taştım
Senden gayrısı her şeyden gaçtım
İnsan neden yer ki kendi kendini
Herkes bilebilse kendi yerini
Bozulur muydu dünyanın düzeni
Ey insaniyet al kat kendine beni
GAÇTIM GENE GELDİN
İlk hatanda afedersin ihanetinde gaçtım
Goştun hemen ardımdan geldin
Süslü laflarla gandırıldığımı bilerek
Gandım gandım gene gandım
Sana her dönüşümde yani ganışımda
Nerden tanıdım süslü gözlü
Sesini duydum latif sözlü
Vazgeçebilmem o nur yüziü
Acımaz ki gahbenin dölü
Bu işin sonu Ne olacak
Dünyam kararmıştı geçen yazdı
Gün be gün depreşip yaram azdı
Sanki mezarcı mezarım kazdı
Saray oldu hanem geldi Nazlı
Bereket doldu yerlere yağdı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!