Şeb-i Yelda Şiiri - Hüdayi Azbay

Düşlerim seninle uçmayı sever
Gözleri okyanus engini Leyla
Saçların kederle taranmış meğer
Kanımdan alıp da rengini Leyla

Yalnızlık vurunca seni koyuma
Sıcak bir muhabbet oldun çayıma
Gidince esaret düştü payıma
Tutuştu içimin söngünü Leyla

Yokluğun ömrümün kışları gibi
Dumanlı dağların başları gibi
Abdal bir aşığın düşleri gibi
İçimde hasretin yangını Leyla

Beyaz kâğıtların kirli yüzleri
Geçmişten getirir acı izleri
Doldurmaz yerini acem kızları
Görmedi gözlerim dengini Leyla

İffetin eğince başını öne
Ar eder gözlerim değmezdi sana
Yakmadan gidince eline kına
Yaşadım kıyamet cengini Leyla

Yaşama sevincim takatim sendin
Şefkatle yenilmiş tokatım sendin
Belki de sebebi hilkatim sendin
Saplama bağrıma süngünü Leyla

Bir şeb-i yeldâydın bitmeyen serde
Razıydım cefana hayırdın şerde
Delili Mevla’nın sendin eserde
Kavuşmak mı belki din günü Leyla...