Sazlık Ruhum Şiiri - Özgür Hatem

Kalkıp gitmek geliyor içimden,
(Gözlerine bakınca...)
Duruyorum olmuyor!
(Bir ateş dağlıyor yüreğimi, usulca)

İçinden,
Bütün umarsızlıkları ayıkladım,
sazlık ruhumun;
Sular kaldı, gözlerine benzeyen
Kuşlar kaldı, göçüp giden
Geri dönen,
Sık sık ölen...

Bir çığlık oluyor akşamları sensizlik
Kalkıyorum...gidemiyorum...ölüyorum, yeniden
Yeniden yok olurken dirilen ben,
Sazlık ruhumda ki kuşlarla beraber,
Göçüyorum gözlerinden.

Bir sen kalıyorsun, mavilerinle beraber
Suskunluğun kalıyor
İnce parmakların ve türkülerin kalıyor
Kuşları özlüyorsun,
Bir ateş oluyor bakışlarında ki özlem,
Sazlık ruhumu dağlıyorsun...

Uyanmak istemediğin bir düş oluyor,
Yoldan gelenler,
Gelenler,
Ve,
Bir daha gitmeyenler...

Giriyorsun eşikten usulca,
Kuşlar omuzunda,
Türküler parmaklarının ucunda,
Har yanın mavi...

Kalkıyorum...duruyorum...gidemiyorum!
Ateşten gömlek oluyor ruhum,
Tam ölürken,
Diriliyorum

(Ağustos/2002 Mersin)