Sazından Veysel'e Şiiri - Yılmaz Aybar

Bülbül konduysa da dalıma bazı,
Nice zaman boşa sallandım ustam,
Bahçede dut iken bilmezdim sazı,
Sana gelirayak tellendim ustam.

Kuş sesinden gayrı ses bilmez idim,
Söylemez, ağlamaz ve gülmez idim,
Daim öyle kalsam çekilmez idim,
Senin ellerinde dillendim ustam.

Sen bir insanoğlu, ben bir dut dalı,
Ben petek misâli, sen ise arı,
“İnleşir beraber yapardık balı”,
Yurt çiçeklerinden ballandım ustam.

Nerde saz-söz varsa orda baş olduk,
Halkın dertlerine arkadaş olduk,
Gönüllere gâh su, gâh ateş olduk,
Sen sönünce ben de küllendim ustam.

Ecel yeli aldı başımdan tâcım,
Bir suskun ağıta dönüştü acım,
Bahçelerde yine sessiz ağacım,
Eskisinden beter dallandım ustam..