Sazın sustuğu yer... Şiiri - Hasan Belek 2

​Dostum, o türküler yok artık dillerde,
rüzgâr yiğitlik taşımaz oldu bu yellerde.

Toz taşır, is taşır, bir de ağır bir suskunluk,
duyduğun, ozanın nefesi değil,
bin yıllık bir boşluk.

​Yaslanıp baktığın dağlar, masallardaki devler değil,
Asırlık yorgunlukla omzu çökmüş ihtiyarlardır.
Irmaklar coşkun akmaz, yatağı şen değil,
toprağın kederini sürükler denize,
gördüğün su değil, gözyaşlarıdır.

​Yüzlere bak,
tarih yazmaz o derin çizgilerde.
Sabır yazar, nasır yazar,
ve bir de "yarın"sız bir bekleyiş,
gördüğün umut değil, alışkanlıktır.

​Bu sessizlik, bilge bir dervişin sükûtu değil,
teli kopmuş bir sazın,
boğazda düğümlenmiş bir feryadın,
dilsiz kalmış bir halkın sessizliğidir,
dinlediğin huzur değil, çaresizliktir.

​Kulak ver, kardaşım, toprağın nefesine,
duyduğun, hayatın canlı ritmi değil.

Kurumuş dudaklardan sızan,
derin bir iç çekişidir,
soluk alıp verir ama yaşadığı söylenemez.
​Ufka bak, o solgun kızıllık,
yeni bir günün müjdecisi, şafak değil.

Geçmiş bir yangının gökyüzüne vuran izidir,
sönmüş ama külleri hâlâ sıcak,
yakan, bir ateş değil...

Hasan Belek
14 08 2025
Akçay