Saz Destanı Şiiri - Osman Kibar

Ben bataklıkta yeşermiş
Boy atmış bir sazdım
Rabbim indinde nazdım
İsimsiz bir niyazdım
Bir gün eli tağralı insanlar çıkıp geldi
Yalvarışıma aldırmayıp biçtiler beni
Çığlığım duyulmadı ama kabuğum soyuldu
İnsanoğlu ocakta demir kızdırmaya koyuldu
Tenimde açıldı tam yedi delik
Gözüm karardı içim eridi ilik ilik
Kızgın demir yüreğimi dağladı
Beni gören kadın erkek ağladı
Sonra içime bir soluk üfürüldü
Acı ile nasıl inlediğim görüldü
Sazlık yurdu özlediğimden ağlarım
Bataklık yolu gözlediğimden ağlarım
Öz yurdum orasıdır ondan özlerim
Ey insan dinle sanadır bu sözlerim
Sen de kâlu-belâ dediğinden beri
Rabbini aramaktan kalmadın geri
Sende de var ötelerin derin sancısı
İkimiz de olduk ayrılıklar yolcusu
Ölüm gecemiz şeb-i arûstur
Düğünümüz Hakk’a varuştur
Dahi esrarlı bir yaruştur
Oluş içre dâim bir oluştur
Aralık 2007