Sayın Duvar Şiiri - Mustafa Uğur Can

Sayın Duvar,
omuzlarımda
ilkyazda çiçek açamayan ağaçların ağırlığı var.
Ve kırgınlığı,
unutulmuş kapılardaki sessizliğin.
Öyle durağanım işte
bir acelem yok artık.
Ama özlemedim değil,
tüne erken kavuşan günlerdeki akşamüzeri telaşelerimi.
Üşümeyi ve sıcağa sığınmayı,
hayal kurmayı ve inanmayı
öyle çok özledim ki Sayın Duvar.
Avucumun kuytusunda
kalabalık caddelerin kaderine terk edilmiş tenhalığı var.
Veryansın ediyor bildiğim tüm doğrular
İçimde, içime dair şüpheler var.
Hafızaya pranga vurulmuyor,
zindanlar düşsel güzelliklere dar.
Üçe kadar sayarken dört demek istiyorum Sayın Duvar.
Boyun eğmiyor hudutlara, şu deli ruhum, gayesi firar.
Bir koku vardı Sayın Duvar,
bir koku.
Ciğerimi dansa kaldırıyordu.
Cazibesini kaybetti nefesim,
salt yaşamak için alıyorum.