Dünyada gerçi olmadı bir şeyde karımız, galiba aşktada kalmamış akıl.
Çeliştik dünyayla ukbâda belki olsa gerek itibârımız, kim düşürdü bizi gönülden.
Ağyar gül kopardı dikenden demet demet, aşkla aklını değiştirmiş bülbül gibiyim.
Hâr oldu bağrımızda çiçek yüzlü yârimiz, onun bu öğüdünü kabul etmemişim olgunluk kazanmak için.
Kim imrenip akıl vermek ister çilehanede kendine.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta