Gecenin soylu karanlığında ve destansı yalnızlığında can bulur yıldız
Aniden ıslak ve ıpıslak
Mezarları başında anılan cırcır böceklerinin ışıltısı kadar bariz seyre durur dünyayı
Ürkek bir menekşe dalıp giderken aşkıyla gökyüzüne uyanıverir suya düşen gözyaşlarının toz kokulu sessizliğiyle
Can almanın mecburiyeti ve eziyetiyle dişi bir leopar yatmakta yaşlı meşe ağacının en harbi dalında
Azrail pusu kurmuş vaziyette karanlık yüzünü aydınlatıyor yıldızların ışıklarıyla
Yorgun lâkin kararlı
Huzurlu ve mutluluktan arşa eren gönlünde bekariyetinin tahtını kurmuş ölüm
Tek davetlisi yalnızlık
Aralık gecelerinde sis gelip sahiplenirken mehtabı ellerinden söküp alınca ufkun sevgilisini
Işık dahi terk eder
Zorba sessizliğin ketum tavırları yıldızları küstürmüş olmalı ki karanlığa çekiliyor her biri
Başlamış yine Ayın çirkin dönekliği birde güneş ile yıldızların kanlı didişmesi
Kayıt Tarihi : 6.7.2020 10:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!