Erdiğimde elasına
Kışı, bahar geçiyordu zaman,
Eriyordu damla damla, dorukta buz,
Yörepte kar,
Ki göz yaşıdır damla damla deli Fırat, Dicle
Bu dağların..
Daha birleşip karışmamışlardı erdiğimde gül dudaklara..
Yani damla damla kanıdır bu dağların ,
Savaşlar arenası , Mezopotamya toprakları
Doyamamıştır binlerce yıldır içmeye,
Doyamamıştır içmeye Fırat’ı..
Dicle’ye doyamamıştır, sevgilim..
Bura topraklarının kızıla çalması,
Ol sebepledir..
Yani bahar vardı yaza, iki gözüm
Bulduğunda beni kuyu diplerinde
Ve vuslata hasret kala,
Beklerken yollarını,
Saçmamıştı daha buğdayı Harran’da toprağa, Adem babam,
Daha başak bağlamamıştı göcek..
Seni seviyordum
Severek direniyordum zora, zorbaya, inatla..
Eriyordum elasına cennet gözlerinin
Eriyordum elasında..
Erdiğimde gül gamzelere
Daha düşmemişti ölümsüzlük peşine, serseri oğlum Gılgameş,
Ve vahşi bir orman adamıydı daha ıslah edilmemiş Enkidu züppesi..
Sevdiğimde kuytularda avuç içlerini
Öptüğümde zülfünü, yürek sızım
Daha düşmemişti ilk sağnaklar çöle..
Erdiğimde gözlerine
İkrar verdim gül yüzüne , sesine, sevdiğim..
Yani şavkarman için,
Niyaz edip ayak ucuna,
Sonsuz bir dara durdum süresiz sessiz,
Eriyordum sende,
Eriyordu evren gözlerinde..
Kayıt Tarihi : 3.5.2022 10:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
