Vurunca kalbime kangren yalnızlık
İçime akan yaşların nemidir
Çürüten kemiklerimi
Ki eriten içten içe umutlarımı
İçimdeki mezardan ha bire hortlayan
Susmasını bilmeyen o deli isyan
Istıraba doğan hayatların
Direncini kıran boynu yıkık sevdalar
Umudadır gözlerini yasladığın o bulut
Göçen her kuşun kanatlarını ıskalayan
Uçarken sessiz derinlikte
Okunur bakışlarında ıslak bir mektup
Bir ceylan işte
Yanıklığı göz izlerinde dökülen kan
Karnı deşilmiş hayatın avuçlarında
Saklı yarası inme kalbinde
Aslında
Adaktı her şiir
Bulduğunda bir kalem bir de kâğıt
İçini kusacak
Bulandıkça bulanık hisler kendi rengine
Sayıklayacak bir deli mürekkebiyle
Duraksız kelimelerle
Ve noktasını yutmuş cümleler kurarak
Ki kimsenin anlamadığı
Öyle ki
Derin bıçak darbesinin kemiğe dayandığını değil
Çatlattığını acının omurgasını
Her ertelenen yarınla
Kefeni biçilmiş mevtadır
Hülyan
Defnedilir düşler sokağına
Ki en iyi sen bilirsin
İlmek ilmek attığın her murat
Örülürken sevgiye
Konan
Ölü bir kelebektir titrek avuçlarına!
sude nur haylazca
Sude Nur Haylazca 2Kayıt Tarihi : 9.1.2020 00:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!