sayıklamA Şiiri - Osman Aktaş

ölüm yer alınan yıllık
bendeki son alışkanlık
nereye otursam
güneş karalarım
koyu bir yorgunluk altında
bütün zamanlar kalabalık
sabahlar
öğleden sonralar
insanlar
sıkıntılar
ikramiye gibi dağıtılsam
sevineceğim
sevindirmesem de

aşkları ve kadınları tanıyorum
yasemin kokuyorlar
heyecandan kaldırımları omuzluyorlar
ayakucunda duran dünyaya aldırmadan
solgun gölgemle
avunuyorlar

insanları tanıdıkça tanıyorum dünyayı
şehirlere yasak yoldan sokulan bir kadın
kayıp bürolarına başvuruyor
yakınları için
medet uman
bulutlardan ve yağmurdan
çareleri çaresizlikte arayanlardan
tanıyorum
güneşe ve maviye ait ne varsa

yıllarca
dün ölür
dirilirim bugün
parçalanır uykularım
giden sevgilimin gölgesinde
aklımı oynatmamak için
domino oynarım
utanırım
kızarırım
beceremem oldum olası
güzelliği güzelce yaşamayı

şimdi
bana ait
olduğumuz yer
gözlerin
kalabalıklaşmadan
zaman
dokunsan
güçlenirim
bir eksik bir fazlanın çarpılmasından
çıkan barış
ölüleri yadırgar
ıssız bir toprak
altı
üstü
türbe
insanlarla sokakları düşünsem
geceyi sessizce okuyanlar için
bir şarkı oluşur belleğimde
hiçbir ortama uygun olmayan
bir şarkı
‘gel beni sarhoş edelim
çekip gidelim buralardan’

23 Mart 95
Başkale