başlangıç noktasına
dayanan son noktaydı
yıkıldığım geceydi
patlamıştı içte
unutuldu mu
giden an
yitirdik mi
insanlığımızı
alnımıza yazılan
yazıydı
yazılıp çiziyorlardı
gizlice
tütsülü buhur
kokuluydu hüzün
ağıtlar yükseliyordu
hıçkırıklarla
boğulur gibiydim
soluğum taşıyordu
kızıl bulut kaplıydı
yerle gök arasında
gece acıttı telefon sesi
ciğerimi yırttı
hazırlıklıydık
bekliyorduk
yanık yankılı keman
dokunurken iliklere
gecenin içinde
saygılıydı melekler
181209
Ozan EfeKayıt Tarihi : 18.12.2009 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!