Saygi duy.. Şiiri - Hüseyin Demircan

saygi duy ve menfur hislerden arin
indirme ard arda coplar efendim
can cekisir ruhu siirin yarin
bakarsin goklere hoplar efendim

sair gonul tezgah bir siir dokur
insan ici kaynar hem fokur fokur
yoksa sinsilene kufreder okur
duz gider soy ile soplar efendim

okur pek eglesmez cukur kuburla
manzum yazan kimse tumen taburla
gercekte yazilir siir sabirla
azmeden meyvayi toplar efendim

kucuk bas boynun da calar ya canlar
siirin bu hali slkiyor canlar
okuyani bos ver.. yazan ne anlar
karismis samanla saplar efendim

cikardigi kitap ici bayarca
niceleri gecti yildiz kayarca
elde kumanda var para sayarca
sayfayi cevirir zaplar efendim

edebiyat sever figan yastadir
tuccar saire sor sanat pastadir
bu ulkede siir agir hastadir
versen kar etmiyor haplar efendim

birakma dizeyi ne yatik ne dik
dogru duzgun yazin yuz kere dedik
su sanat bagrinda acilmis gedik
git gide buyuyor caplar efendim

malesef dogmuyor saglikli bebe
olur olmaz asktan kalirsan gebe
yer yer oyulmuslar yerler engebe
atilmaz zemine saplar efendim

fakirem ben dahi katki saglasam
pohpoh ve alkisla kalkip yaglasam
icler acisi bu hale aglasam
gozyasim ummani kaplar efendim..