Ne yar, ne de yaran bize saygıyla eğilsin,
Biz kimin kıymetini bildik ki, bizi bilsin.
Nefsi dindirmek de amacım değil, ezilsin,
Cüzi iradem, dünyevi sevgileri silsin.
Değmez gülmeye ağlamaya, bu da geçermiş,
İnsanoğlu hep , ne ekerse onu biçermiş.
Cesur olan, kaderinde yolu da seçermiş,
Kahramanlar, şahadet şerbetini içermiş.
Ecel gelince, melek, ne yaptın , diye sorar,
Yüzyıl ömrün olsa da, boş isen neye yarar.
İlahi Rızadan nasipsizse, kullar naçar,
Nasibi olanlar, dünyadan cennete uçar.
Kayıt Tarihi : 10.12.2021 16:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdullah Ozdemir 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/10/saygi-47.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!