Sayfalarım | Şiiri - Zafer Zengin Etnika

yeniden büyüyorum yazmaya
öpüpte yanağımı
aklımı karıştırma
tutarım elimle seni
rüzgar kaleme dokunma
sayfalarımı koparma

...

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Gece uzundu..vaktin bol olduğu yerde her yalnız canlı kadar rüzgarın serinliği
aynı hissediliyor ve tüm ışıkların içine yıldızlarıda katıp..birlikte şarkılar söylüyorduk..İçimizden biri ki güzel şarkılar söylerdi..beğenmedim dedi sesinizi.. bizi susturdu..onu dinledik saatlerce..sonra küstük ve dedik ki; keşke bizi şarkın ve güzel sesinle vurmasaydın..bize bu kadar yakınken araya ayrılığı kattın..sonra onu uzaktan dinledik..sırf yalnız kalmasın..geceyi yorgan diye sarmasın..şarabımızı açtık çakmaklarımızı yakıp havaya kaldırdık ve sanki gökyüzü hiç aydınlamayacakmış gibi şarkımız yeniden içimizden bağırdık..sesimizi duymadı..biz onu dinledik..o sustu.. anlamıştı..sesimiz olmazsa o hep yalnız kalacaktı..sonra bağırdı..beni şarkılarla boğun..içinizin sesiyle..iyiliğinize bileyim kötülüğünüzüde..anlamamışım bağışlayın..bana kendinizi anlatmışsınız..ben susturmaktan duymamışım..sonra oda söyledi..' olmasa mektubun..yazdıkların olmasa '* kim inanırdı senin de bizimle sustuğuna..şimdi sen konuş..dinlemeyi severiz..hep güzelini anlatma..çirkinliklerinide bağışla.. başladı..başladık..o günden sonra insandık..dinledikçe anladık..|
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

yok o kısım
kitap kapanmıştı
ayrılık beyaz kalmıştı
sarılmak göze
ayazım

23.08.2004 datca | dinlence |

*Yeni türkü gurubunun şarkısıdan alınmıştır..