Savruluş Şiiri - Ercan Keskin

Bu aşk böyle durmaz sonucu olur
Nasıl başladıysa öyle bitecek
Etrafı uçurum ipince yoldur
Üstünde umutlar düştü düşecek

Yanılgılarımız iyi niyetten
Taşları döşeli ol cehennemden
Farkına var yoksa geçer iş işten
Aşkın şakası yok öncelik ister

Sevmesini bilen içindir sevda
Bilmeyenler için bir kara sevda
Aklı baştan alan dikenli yolda
Düşmeden yürümek cesaret ister

Ah ile vah ile geçmesin ömür
Her şey yolundaymış gibi görünür
Bir kapris uğruna yollar bölünür
Uzağı göremez olursak eğer

Aşk kapıyı çalmaz kalbe girince
Yad elde ayrılık vakti gelince
Karabasan olup birden çökünce
Pencereden uçmaz sonunu bekler

Öyle bir savruluş ki ne duldası var
İkindi zamanı mevsim sonbahar
Ayrılık acısı yüreğim kanar
Gözlerim yollarda vuslatı bekler

Aşk duygudaşlık ve fedakarlıktır
Derde ortak olmak arkadaşlıktır
Aynı andalık ve farkındalıktır
Bazen gözyaşıdır teselli ister

Bir bakış kıvılcım yüreği yakar
Alev alev olur gözlerde parlar
Gönüllerde hapis her yanı duvar
Özgürlük ateşi ver yansın ister

Acı ve keder aşkın tuzu biberi
Kimi kaybedince arar kendini
Ölüm kalım gibi iç içeliği
Onu tanımlayan en güzel sözler

Ben aşkı gönülde hapsedemem hiç
O her şeyde varken bitimsiz sevinç
Onu görebilmek en büyük erinç
Madde mana içre gidip gelmeler