Savrulur Külüm Şiiri - Affânî Vav

Kıymet bilemedim garip gezerim;
Lütfedip zatına bir kul eyledi.
Aşk oduna saldı cismi ezerim,
Yellere savrulan bir kül eyledi.

Sılamdan ayrıyım gurbette kayıp,
Ömrü tüketirim günleri sayıp,
Baş köşede durdu kendini yayıp,
Noktası yok zâra virgül eyledi.

Nefsin pençesinde bir derbederim,
Unuttu kelamı bir der beterim,
Tutmazsa elimden düşer biterim,
Ayaklar altına bir çul eyledi.

Bakışların şaftı kaydı göremez,
Tefekkür sırrına aklım eremez,
Aslı görüp hayra mana yoramaz,
Gaflet ile bakan bir gul eyledi.

El sürüp de çare kılsa Yaradân,
Bî-tabım sızlayan akan yaradan,
Perdeleri kaldır n'olur aradan,
Noktalı rahmete bir hul eyledi.

Affânî dervişin urbası ahtır,
Menzili suyudur kırbası rahtır,
Kendinden sıyrılıp fena bulmadı,
Kalabalıklarda bir tul eyledi.