Savruldum Babam Şiiri - Ziya Yapar

SAVRULDUM BABAM

Saçlarım ağardı, beden yoruldu
Vücudum dalları gökten kurudu
Esti deli poyraz benzim soldurdu
Yaprağım düşüyor yoruldum babam

Zalim gurbet oldu benimle gardaş
Hüzün gam kederle oldum arkadaş
Sokaklar yatağım caddeler yoldaş
Bedenim üşüyor yoruldum babam

İçerim kan ağlar , yanar yüreğim
Yazan yazmış böyle benim kaderim
Bilinmez derdime derman ararım
Dizlerim tutmuyor yoruldum babam

Dönemedim bu zamanın çarkın da
Gözüm yoktur bu dünyanın mülkünde
Ömür geçti olamadım farkında
Ellerim titriyor yoruldum babam

Bitmedi dünyada gamım telaşım
Seksene dayandı gönlümde yaşım
Boşa yordum bende akılsız başım
Dillerim dönmüyor yoruldum babam

Yapar oğlu ölüm var bu dünyada
Neyin vardır ahret için heybende
Mizan,hesap görülecek mahşerde
Bulanık su iken duruldum babam
Dünya harmanda savruldum babam..Zi-Ya