Savruk hayaller Şiiri - İlyas Kaplan

bir volkan gibi hazır mısın
ne susmuş ne sönmüş
birbirine hem değen
hem değmeyen
dahilinde bolca isyan

güneşin izleri üzerinde yürü o vakit
bir tepenin batısına doğru
hiçbir ses olmasın
ne bir siren
ne de bir ağıt
ne de bir damar çatırtısı
içinde bir ateş körüğü inip kalksın yalnızca

hayal kırıklığının ardından alıp başını git
öfke nöbetine tutulmuş bir adam gibi
kaşları çatık
gözleri kısık
dudağında küfürler silsilesi
bildiklerini haykır uzaklara
fona oturmuş arabesk bir şarkıya inat

savruk hayaller gibi
yıkımlara sebep iğreti fırtınalara uğramışsın
ihtirasların her rengine ayrı desenler çizilmiş
müptelasın hevesin binbir çeşidine

hazır mısın soluk almadan
demden deme akıp giden çığlıklara
harfe ,sayıya sığmayan mühletsiz arzulara
biteceği ana değin ateşten tutkulara
arada bir istisna bırakmadan kıvılcımlara
devasa yangınlara duçar gibi

bütün ihtimallerinin kapısı açık
mavi bir kelebek gibi gir
bir yüreğe sevda gibi
beyaz günahların ışığını yak
küçücük bir merhaba gibi

en dayanılmaz duygular senin
ağır ağır eve dönerken
her şeyden önce gün batarken
zemheri soğukları düşerken ayaz gecelere
çukur sokakların hazin iniltilerine
hazır mısın
kanı damarlarına, teri tenine delice değen
içi içine, kendisi bedenine sığmayan
on yedilik bir kızın hülyası gibi

güneşin battığı saatlerde
göçen düşlerin mülteci
göğsünden damlayan sıcak buğuya
sarmaşık çiçeği kokusuna
köpük köpük akan hasretlere

göğsüne dokunan ıslak düşünceleri anlat o zaman
genzinin kuruyup yanmasından bahset
gözlerini okşayan nazara dokun
üzerine serilmiş gökyüzünü içine çek
koşagelen beyaz dalgaları
kumun sarı rengini

son kez tenini okşayan rüzgarın sesini
yüzüne değen uğultunun nefesini söze yükle
sonra dilinden dökülen kelimeleri
gün ışıklarına bırak
sıra sıra diz gök mavisine
manaya çevrilmiş hezeyanlarını
kalbinden geçen buhranları

redfer