Savaştım Durdum Şiiri - Duahan Hancı

Gündüzün gecesi, gecenin kölesi oldum
Karanlıkta bir yandım, hasret ateşi oldum
Gözlerim tek nokta, tek umuda takıldı
Bu umutla ben hep savaştım durdum...

Uzaklarda bir ada, gözlerimde deniz oldun
Sabah ağladım, akşam ağladım, gece ağladım
Çoğu zaman kuş oldun, ellerimden usulca uçtun
Seni bırakmamak için hep savaştım durdum...

Bulutlar meskenimdi, ben hep onlarla uçtum
Şimdi bulutlar eridi, kendimi yerde buldum
Çağlayandım çağladım, artık tümden duruldum
Küçük bir pınar olmak için hep savaştım durdum...