Muhtaç Şiiri - Duahan Hancı

İnsan nasıl muhtaçsa kanarak su içmeye
Öylesine muhtaçtır, sevilmeye ve sevmeye
Dünya nasıl muhtaçsa yaşanan her günün dönmesine
İnsan da öyle muhtaçtır mutlulukla gülmeye...

Dostlar korumaz bizi, atar yaban ellere
Yalan dolan dolanır, 'Canım' diyen dillere
Gözyaşları coşar hep, nispet yapar sellere
Canlı fere muhtaçtır, ne diyelim gözlere...

Senelerce savrulduk, esir olduk yellere
İstemeden kucak açtık, çekilmeyen dertlere
Çekti huzur elini, sürükledi meçhule
Biz hepimiz muhtacız, sıcacık bir dost eline...

Gülmeyi unuttuk, selam verdik kedere
Efkar dolu geceler kucak açtı bizlere
Sitem etmek ne demek, kahrettik gecelere
Acılar mutlu etmez, muhtacız sevilmeye...