Savaştan kaçarken Şiiri - Halil Aydın

SAVAŞTAN KAÇARKEN
Can havliyle savaştan kaçıyorlar
Suriyeli analar, babalar ve çocuklar
Bota binecekler onca insanlar
Çocuklar ihtiyarlar uzaklardan gelmişler
Yorgun argınlar,
Bir anne çocuğunu almış kucağına
Çocuk yaslanmış anasının omzuna
Çocuk uyuya kalmış anasının omzunda

Akdeniz’e doğru açılmışlar
Ana endişeli, korkuyor, onca
İnsan boğulmuş ak denizin sularında
Dalgalar pışpışlar gibi
Onca çoluk çocuğu karaya atmış
Ana endişeli korkular kaplamış yüreğini

Rüzgâr estikçe soğuklar artıyor
Dalgalar botları beşik gibi sallıyor
Güneş; suları kızıllığa boğarak ufuktan aşıyor
Bir endişe, bir korku yürekleri hoplatıyor
Açılmış kocaman kara gözler
Dalgaların botlardan aşmasına bakıyor

Kaygılar endişeler artıyor
Deniz bizleri yutar diye korkuyorlar
Bir bağırtı, imdat sesi yırtıyor sanki ortamı
Gözlerden yanaklara süzülüyor gözyaşları
Ana iyice sarılıyor çocuğuna
Endişeler, çırpınışlar artıyor
İnsanlar biri birine iyice sarılıyor

Bot azgın dalgalara dayanamıyor
İnsanlar azgın dalgalarla sanki boğuşuyor
Denize batıp çıkıyorlar, imdat sesleri yayılıyor
Ana çocuğuna sıkıca sarılmış
Çocuğunu dalgalar üstünde tutmaya çalışıyor
Azgın dalgalarla boğuşmak tan yorgun düşüyorlar
Çocuğun cansız bedeni sahile vuruyor
Ana karanlık sularda kayboluyor
San ki hala çocuğunu arıyor
HALİL AYDIN (Sizden biri)