Savaşta Her Şey Mubah mıdır 1

Bence hayır,
önce onur…

Gelecek bizim ellerimizde tuttuğumuz bir gerçek değildi sadece bir umut…
Sevgide mutlu kalmaktı,
gidişlerin kanat seslerini duymak, hiçbir zaman özentimiz değildi…
Hele ötesiz olmak, düşüncelerimize hiç sığmazdı.
Var olmaktı amacımız,
insancaydı,
hakçaydı,
dürüst sevgi en öteye uzanan düşüncelerimiz…
sevgiye saygı,
sevmeye saygı,
sevilene saygıydı bizi öteye taşıyan…
kaçışlar,
kayboluşlar,
hele uzaklar,
uzak sevgi yoktu ötelerdeki panolara, ışıklarlarla yazılan aşk, birbirlerini ölümüne seven iki kalbin, bekli de duramayışlarla çarpmasıydı…
Oysa hepimizin düşünceleri, ötelerde aynı panoda yazılıydı….

Sevmek…
Altı çizilerek düşünülen bir kelime ve bu bizim profilimiz oldu…
Bakınız nete, herkesin profili sevgi değil mi, değişik şekiller ve resimler altında…

Uzaklar ötesine düşünceleri götürmek,
uzaklar ötesinde ki düşünceleri delmek,
yalnız bakışları, yalnız düşünceleri uzakların ötesine, taşımak,
yalnızlıktan kurtulup bakışlarla,
uzaklara taşınmak, yalnızlıktan kurtulmak mı?

Mazi denen, geçmiş denen izleri, uzaklar ötesinde aramak mı?

Yalnızlık mı bizi uzaklar ötesine taşımak, yalnızlıktan kurtulup anılarla
kalabalıklaşmak mı, bir resme bakarak dalmak, gözlerle birlik düşünceler mi, uzakların ötesine taşıyıp kare kare sevinçlerle, acılarla bakışmak?

Kardaki ayak izlerini bilir misin, çukur çukur tabanlarını bırakırsın geride.
Yeni kar yağışıyla hüzünlenirsin kayboluşlarına…
Kendini düşünürsün uzaklarda, her acıyı, her sevinci, üst üste yığılışlarına bakarsın…

SEVGİYE BAKARSIN BİR ANI RESMİNDE ASİ BİR YÜREK O,
boyun eğmemişti,
bel bükmemişti,
acılara direnmişti,
yük taşıyıcı,
kar temizleyici,
anı süpürücü olmuştu, hayatı seni itmişti,
belki de kaderi tutmuştu,
tutmuştu sevgiyi,
çuval çuval kömür taşımış gibi kararmıştı yüzü…

Sevmişti,
sevildiğini sanmıştı,
ihaneti,
terki,
vedasız gidişleri görmüştü
ve,
seni sevdiğimi bildiğini söylesen, ölürüm,
ölümüm olur bu sevgi,
saklı kalmış olsaydı, yaşanmasaydı, belki de demişti…

RİTİMLERİ AKSAMIŞTI BU YÜREĞİN,
DÖNMEMİŞTİ SEVGİDEN,
DÖNMEMİŞTİ SIRTINI AŞKA…
Ve,
bir gün anlayacaksın beni,
bir gün ne kadar çok sevdiğimi göreceksin,
öyle bir kalemde sevdiğin aşkı,
ve, o aşkın altında ezileceksin demişti bu yürek…
ve, isyan etmişti…
“Bir gün karşılaşırız belki bir yerlerde, yine sarılırız birbirimize, sarılırız boyunlarımıza, yeniden deneriz, ötesiz olmayız, evvelsiz olmayız, yine ıslanırız yağmurlarla, yine severiz aşkla, yine kurban oluruz sunaklarda ve yine ölürüz birbirimizin uğruna ve ölürüz ve ölürüz beraber hayata…” cümlelerine isyan etmişti. Asiydi bu yürek asiydi.

İNKARCILARI, KAÇAKLARI, KAYBOLANLARI,
SEVGİYE İHANETİ ASLA SEVMEZ Dİ,
ADI ASİ BİR YÜREKTİ…

Tek nefret ettiği cümle “YENİDEN BERABER OLURUZ”…
Ne hakla,
Ne şartla, yeniden terk edilmek için mi… Dayanamazdı bu sefer ihanete…

Çandarlı